The DeVilles cd-bespreking op Rootstime.be.
The DeVilles cd-bespreking op Rootstime.be.
Wie bij de platenboer alfabetisch door de D – catalogus bladert, stoot dezer dagen onvermijdelijk op de in het oog springende cd-cover van het debuutalbum van het Belgische rocktrio The DeVilles. Het griezelig tafereeltje van een in het bloed gedrenkte en met worsten omwikkelde, schaars geklede dame is op zijn minst straight in your face te noemen. Zo klinken The DeVilles ook: potige bluesrock met een flinke knipoog naar de seventies waar bands als Black Sabath, The Doors, AC/DC en Led Zeppellin het mooie weer maakten. Op hun eerste, zelf getitelde plaat laat de jonge driekoppige rockformatie flink hun spierballen zien met een schitterende kruisbestuiving tussen classic rock, blues en meer hedendaagse ronkende rockklanken in Crooked Vultures stijl, met op kop de gierende gitaar van frontman-zanger Daan De Vries, geruggensteund door de retestrakke percussie en backing vocals van broertje Evert De Vries en de pompende bastonen van “Lexy” Laeremans, wiens noten recht uit de vingers van Jean Paul Jones zouden kunnen komen. Niet voor niets kwam dit Keerbergse trio in 2011 zegevierend uit Rockvonk en zetten ze al podia zoals Blues Peer , Trix, Het Depot, 4AD en Ancienne Belgique in vuur en vlam. Met deze plaat vereeuwigen ze hun kwaliteiten en tonen ze zich op en top klaar om menige festivalweide op zijn kop te zetten.
Het gaat goed met de Belgische rock scene met bands als Triggerfinger of The Black Box Revelation die zelfs internationaal potten weten te breken en groepen als The Sore Losers of de Sha-La Lee’s die samen met The DeVilles aan de grote poort staan te drummen. The DeVilles kruiden hun zinderende rocknoten, net zoals laatstgenoemde band, maar al te graag met pittige blues tonen en brouwen hieruit hun eigen aanstekelijke sound. Ze zijn grote bewonderaars van de classic rock grootheden, maar evenzeer van southern rock bands als The Black Crowes. Naar eindeloze solopartijen die menige bluesy jamband hoog in het vaandel dragen moet je op dit album niet zoeken. The DeVilles houden op plaat hun songs spannend en strak en geven de meer uitgebreide solomomenten op het podium een kans. En deze jongens rocken. Vraag dit maar aan “Monsieur Paul” Van Bruystegem van Triggerfinger, die al te graag dit album heeft geproducet in zijn Red Tape Studio in Lier. Je kan dus gerust stellen, de juiste man op de juiste plaats, want Lange Polle weet als geen tweede hoe men rockend vuurwerk hoogst ontvlambaar maakt.
Al bij de aftrap zetten The DeVilles al dadelijk de puntjes op de i in de stomende opener en ambiance nummer bij uitstek “Sick Fish”, drijvend op zware distortion bassen, hakkende percussie en de snijdende stem en gitaar van Daan De Vries, die deze pompende rocksong een ware AC/DC injectie meegeeft, aangevuurd door een agressieve zangpartij met een punkattitude van The Hives. “I Like It Rough” schreeuwt Daan uit volle borst en dat zullen we geweten hebben. De opvolger “Find My Way” laat in een opzwepende rif, overheerlijk de blues rocknoten tussen de hardrock doorschemeren, met een knappe solopartij als sluitstuk. Net in deze knappe versmelting van blues, classic rock en stoner rock ligt de succesformule van The Devilles. Soms gaat het wel erg hard, zoals in het schitterende “Preachers And Devils” waar een pompende beat en een grollende slide voor vertwijfeling zorgen en deze song laten weg razen als een daverende freight train, gevuld met headbangers die luidkeels brullen “You’ve Got To Leave Me Alone”. Ook op de zware, Led Zeppellin getinte bluesrockers als “No Dice”, met een knap in Black Sabbath sferen zwevend refrein en de geloofsbekentenis “Old Skoooler” komen zowel de headbangers als de bluesrockers mateloos aan hun trekken. Hoe inventief dit drietal wel is komt het best naar voren in “Jerry”, waar een hypnotisch repetitieve gitaarrif en een denderend strakke ritmesectie doorkliefd wordt door broeierig slidewerk en een hoogst aangrijpende zangpartij, nog opgehemeld door een rootsy mondharmonicapartij.
Na het beluisteren van deze opzwepende debuutplaat smeken we maar één ding: laat The DeVilles op ons los en geef deze jongens een kans op de zomerfestivals, want wat hier op plaat al sexy en hot klinkt slaat gegarandeerd live nog meer gensters. Nog één aanbeveling wil ik meegeven: aanschaffen die handel en play it loud!
Yvo Zels
http://www.rootstime.be
