Recensie Komodo

Een wulpse schone lacht je toe vanop de cover als een exotische versie van één van Rubens’ meesterwerken. Dit is een schoonheid die zich wel eens in Zuid-Oost Azië zou kunnen bevinden want dankzij Wikipedia weten we nu ook dat Komodo een nationaal park is in Indonesië. Maar dit alles wil niet zeggen dat we hier met wereldmuziek of andere exotische exploten te maken hebben want misleidend als geen ander sturen The DeVilles ons vanaf noot één richting een wereld van snedige gitaarriffs, vettige bassen en trillende cymbalen. Op het tweede album, ‘Komodo’, is het duidelijk dat dit Belgisch trio verliefd is op compromisloze en strakke bluesrock waar geen speld tussen te krijgen valt. ‘Emphatise’ klinkt als een Jack White-nummer, de titeltrack is een song die op geen enkel moment stilvalt en ‘Sharper than a knife’ is zelfs nog iets scherper dan een cirkelzaag. Zanger Daan De Vries mag soms nog iets meer force in zijn stem leggen en zingt op opener ‘Red Rusty’: “I can’t do it on my own.” Daarom misschien dat ze de hulp van Cédric Maes van The Sore Losers hebben ingeschakeld om de plaat wat rauwer en vettiger te maken, en dat moet je hem natuurlijk niet twee keer vragen, al mocht het nog net iets meer van dat zijn. ‘Komodo’ is een oerdegelijke en stompende rockplaat waarbij riffs doorheen je oren slingeren maar je zal er niet meteen zo wulps van worden als de schone dame op de cover. (ps)